"Zaklinacz ognia" Cinda Williams Chima

Witajcie!

"Zaklinacz ognia" jest książką, posiadającą wiele negatywnych opinii, i moja nie wiele będzie się różnić od pozostałych. Nie mam ochoty ponownie wdrażać się w treść tej pozycji, więc ta recenzja, tak samo jak recenzja "Pokolenie Ikea" będzie dosyć krótka, lecz przepełniona cytatami, tym razem tymi, które mają choć trochę jakiś sens i przesłanie ;)

Ogólnie książka opowiada o losach Adriana i Jenny. Adrian jest synem Wielkiego Maga, który jest też świadkiem morderstwa swojego ojca. Oczywiście poprzysięga zemstę na mordercach i cały poświęca się nauce trucizn. Jenna od lat zmuszana jest do pracy w kopalniach Delphi, jest świadkiem morderstw żołnierzy króla Ardenu na swoich przyjaciołach i postanawia przyłączyć się do buntowników by walczyć o wolność miasta. Ich losy splatają się w momencie kiedy Jenna jest już jedną nogą w grobie, a Adrian natomiast jest coraz bliżej swojego celu.

Wydawać by się mogło, że ta powieść jest naprawdę ciekawa! Jednak pozory mylą i naprawdę można przy niej usnąć.

Bardzo starałam się omijać recenzje "Zaklinacza ognia", by nie wyrobić sobie o niej zdania przed przeczytaniem. Z całego serca przyrzekam Wam, iż starałam się jak mogłam by przeczytać ją do końca, jednak nie było to możliwe, ponieważ nie byłam w stanie wystarczająco skupić się na tym co dzieje się na danej stronie. Przez większość książki odpływałam myślami, do błahych rzeczy, takich bądź podobnych: czy w tym tygodniu nie miałam umyć z mamą okien? Jeżeli   J  A   myślę o sprzątaniu, zamiast o książce, to coś jest zdecydowanie nie tak.

Polubiłam literaturę fantastyczną dosyć niedawno, jednak za każdym razem czekam z niecierpliwością aż ukaże mi się kreacja świata, w którym toczy się akcja książki. Raduję się na samą myśl poznania kolejnych, coraz to różniejszych, wybitniejszych krain, miast czy społeczności. Niestety autorka "Zaklinacza ognia" potraktowała świat przedstawiony bardzo prostolinijnie, jeden naród, jego władca, jakieś miasto... Nic ciekawego. Mimo wszystko, jeśli jesteście ciekawi tego tytułu, to zachęcam do własnoręcznego sprawdzenia, czy jest to książka dla Was ;)

"To najgorsza rzecz na świecie ryzykować swoim życiem dla kogoś, kogo się kocha. Jednocześnie to najlepsza rzecz na świecie... I warta tego ryzyka."

"Zamartwianie się tym, co złe, może zniszczyć to, co dobre."

"Czasami dom jest jedynym miejscem, w którym można znaleźć uzdrowienie."

"Gdyby marzenia były rumakami, to żebracy byliby jeźdźcami."

"Gdy się kogoś kocha, ściąga się na siebie uwagę mściwych bogów."

"Miłość jest tylko pułapką, która łamie ludzkie serca."

"Nie chronimy ich dlatego, że są słabe. Chronimy je, ponieważ są silne, a silne osoby mają wrogów."

"Po co zajmować się wydumanymi potworami. Mamy ich dość w prawdziwym życiu."

"Umrzeć jest łatwo. Utrzymać się przy życiu to prawdziwe wyzwanie."

Za egzemplarz dziękuję książkowej pasji.

"Zakazane Życzenie" Jessica Khoury

Witajcie!

"Poeta poucza: wszystkie opowieści to kłamstwa, które mówią prawdę."

Jessica Khoury oczarowała mnie swoją wersją znanej nam wszystkim bajki o złodzieju Alladynie, księżniczce Jasmine i dżinie z lampy. Autorka wskazała mi drogę do wspomnień z dzieciństwa, gdy rodzice czytali i śpiewali mi na dobranoc.

"Życzenia rodzą się z woli człowieka, która jest jedynym prawdziwym i czystym źródłem jego mocy."

"Czas to najpotężniejsza magia ze wszystkich."

Zahra jest jednym z najpotężniejszych dżinów na świecie, potrafi władać żywiołami i przybrać każdą postać jaką wymyśli. Zapłaciła wysoką cenę za Zakazane Życzenie, ponieważ została uwięziona na setki lat w lampie w ruinach pałacu w mieście Neruba. To ona jest dżinem, z którym zaprzyjaźniła się królowa tego miasta, Roszana, za co obie zostały ukarane. Miasto stało się ruiną, a królowa i jej poddani przypłacili za to życiem. Alladyn jest najlepszym w swoim fachu złodziejem, ale również człowiekiem wielkim sercem, którego los nie oszczędzał. Jego największym marzeniem jest pomścić śmierć rodziców, którzy byli rewolucjonistami. To on odnajduje lampę i wypuszcza z niej Zahrę, która od tej pory musi spełnić jego trzy życzenia, oczywiście jest pewien haczyk, ponieważ za każde życzenie się płaci. Tyle że, muszą być one dobrze przemyślane, gdyż mogą obrócić się przeciw niemu. Sprawy zaczynają się komplikować, kiedy Zahra staje przed wyborem. Zostać przy Alladynie i spełnić jego trzy życzenia, czy wybrać wolność dla siebie. Uczucia, które zaczynają narastać w sercu Zahry nie ułatwiają jej wyboru, ponieważ nie miały prawa wyjść na jaw.

"Wnętrze mojego więzienia to kieszeń w tkaninie wszechświata. Gdy się w niej znajduję, jestem jak człowiek z jedną nogą na piasku, a drugą w wodzie - ani tu, ani tam, ani w jednym świecie, ani w drugim."

"Jeśli nie starczy ci wolności, by kochać - szepczę - to nie masz jej wcale."

Nie chciałam kończyć tej książki. Płakałam na zakończeniu nie ze względu na samą historię, tylko nie mogłam się pogodzić z faktem, że nie ma po niej nic więcej... Tak wspaniała książka nie powinna się nigdy zakończyć.

"Nawet najczarniejszy cień nie ma szans w starciu z promieniami słońca - krzyczę. - Każde dziecko to wie."

"Nie można wybrać swojego losu, ale można wybrać kim staniemy się za jego sprawą."

Jeśli jeszcze nie mieliście okazji przeczytać "Zakazanego Życzenia", to czym prędzej znajdźcie je i przeczytajcie! Z mojej strony to już prawie koniec, ponieważ mam do Was pytanie. Zastanawiam się nad tym, czy nie zrobić booktour'u z tą właśnie książką. Co Wy na to? Dajcie znać w komentarzach, a ja już zmykam :D Miłego dnia kochani!!!

1. 
   

"Arsen" Mia Asher [PRZEDPREMIEROWO]

Witajcie..

Piszę do Was od razu po przeczytaniu książki pt. "Arsen" Mii Asher. Jest to książka opowiadająca historię nieszczęśliwej miłości, która wydawała się być miłością idealną...

"Miłość jest nieskończona.

Nie ma początku ani końca.

Nie ma punktu wyjścia, nie ma mety.

Miłość po prostu jest.

Miłość się rodzi, rośnie, dojrzewa, a czasem umiera.

Ale wspomnienia pozostają z Tobą do ostatnich godzin, w których oddychasz.

Można się zakochać, można się odkochać.

Ale pokochasz ponownie.

Zawsze."

Cathy i Ben wpadli na siebie w deszczu, gdy ona wychodziła z uczelni. Cathy wylądowała w kałuży razem ze wszystkim co miała wtedy przy sobie, a Ben pomógł jej wstać i wszystko pozbierać. Porozmawiali, pośmiali się i pocałowali. Poczuli coś. Coś co dzieje się między nimi jest niecodzienne, wspaniałe i będzie trwać wiecznie. Od tamtego momentu minęło jedenaście lat. Spełnili swoje wszystkie marzenia, prócz jednego, ale tego nie są w stanie spełnić. Cathy poroniła już trzeci raz. Ginekolog ostrzegał ich, że ciąża Cathy jest wysokiego ryzyka i bardzo prawdopodobne jest to, że nie doniesie ciąży. Jednak oni się nie poddawali. Aż do tego trzeciego poronienia. Po nim Cathy opada z sił, rzuca się w wir obowiązków w pracy, przestaje rozmawiać i zauważać własnego męża, a on przestaje dostrzegać jej uczucia..

Podczas wykonywania kolejnego zadania, poznaje niezwykle przystojnego, cholernie seksownego, niebieskookiego Arsena. To on daje jej zapomnienie, ale też odkrywa ją na nowo, pozwalając wszystkim emocjom wyjść na światło dzienne.

"Nawet kiedy horyzont wydaje się ponury i pełen bólu, musimy nauczyć się walczyć i przetrwać, ponieważ korzyści wynikające z tej bolesnej walki oznaczają, że odzyskujemy swoje życie."

"Każde działanie ma konsekwencje. Nie ma znaczenia, jak bardzo chcesz uciec, czy się ukryć. Prędzej czy później to Cię dopada. Nazwij to karmą, jeśli musisz, ale wiedz, że karma jest suką."

Cathy jest naprawdę irytującą bohaterką. Podejmuje idiotyczne decyzje, głównie pod wpływem chwili. Jednak rozumiem jej postępowanie. Nie mówię, że popieram, ale naprawdę rozumiem, w końcu byłam w jej głowie, poznałam jej tok myślenia, czułam jej emocje.

Bena, według mnie, było za mało. Nie wiem co mam o nim napisać, gdyż wydał mi się bardzo tajemniczą postacią, mimo tego iż jest mężem głównej bohaterki, chciałabym poznać całą tę sytuację z jego perspektywy, poznać jego myśli i uczucia. Muszę wspomnieć iż z wyglądu i z tego co się o nim dowiedziałam, przypomina mi mojego chłopaka ;)

Arsen, jest mi ciężki do ocenienia. Jego charakter był tak nieprzewidywalny, dziwny, inny... Chciałabym więcej rozdziałów z jego perspektywy, gdyż jest naprawdę ciekawą postacią.

"Gdy patrzyłem, jak odchodzisz, zabierając ze sobą wszystkie moje niespełnione marzenia, sny, które jeszcze się nie ziściły, czułem w sercu każdą uncję miłości, jaką do Ciebie żywiłem, i byłem tego wszystkiego świadom... Gdy patrzyłem, jak odchodzisz. Ale Ty też wiedziałaś, bo zabrałaś moje serce ze sobą."

"Życie bez miłości, bez gonienia za marzeniami nic nie znaczy. Nic. Jest smutną, pieprzoną pustą skorupą, Catherine. Łatwo jest pogrążyć się w ciemności, pozwolić się jej stłamsić, pochłonąć w całości, oślepić. Ale musisz walczyć."

Ta książka jest obowiązkowa dla wszystkich czytelników, ale ustawiłabym jej próg wiekowy (tak od 16 roku życia można po nią sięgnąć nie krępując się scenami erotycznymi). Naprawdę ciężko jest mi o niej cokolwiek napisać. Nie wiem czy w odpowiedni sposób przekazuję Wam moje odczucia i emocje po tej powieści. Ona naprawdę nie jest łatwa w odbiorze i nie potrafię być obiektywna.

"Okrutna rzeczywistość zawsze do Ciebie dotrze, nieważne jak szybko czy daleko będziesz uciekać. Rzeczywistość potrafi zniszczyć nadzieję i marzenia. Rzeczywistość nie gładzi Cię po policzku, mówiąc, że jest z Tobą. Nie, ona wali Cię mocno po twarzy, przypominając, że marzenia... To marzenia."

ZA EGZEMPLARZ RECENZENCKI DZIĘKUJĘ WYDAWNICTWU SZÓSTY ZMYSŁ

"Zranieni" tom 1 i 2 H.M. Ward

Witajcie!

Dziś przedstawię Wam serię pt. "Zranieni". Doszłam do wniosku, że co jakiś czas będą pojawiać się posty o seriach ;) Przejdźmy do rzeczy!

"Mawiał, że życie jest podróżą. Że nikt nie wie wszystkiego - i najlepsze w tym jest to, że wcale nie musi. Twierdzi, że nie trzeba być wszechwiedzącym, żeby wiedzieć, jak żyć."

"Prawda jest taka, że kiedy wydarzy się coś złego, nie ma sposobu, żeby to odkręcić. Niestety, w prawdziwym życiu nie ma opcji 'cofnij'. Nie możesz po prostu wymazać wszystkiego i zacząć od nowa."

Pani Ward przedstawia nam historię dwójki zranionych ludzi, więc już wiemy dlaczego taki tytuł ;)

Sidney ciągnie za sobą ogromny bagaż trudnych doświadczeń, który pozostawił odcisk na jej ciele i duszy. Przeżyła naprawdę wiele w swoim życiu i postanowiła zostawić to wszystko za sobą. Wyjechała, zmieniła nazwisko i od teraz chciała móc pisać dalsze rozdziały swojego życia, odcięte od poprzednich. Jednak jak wiemy, ludzie nie są w stanie pomyśleć i zapomnieć. Nie mamy w głowie przycisku "wykasuj" bądź "cofnij" czy "zatrzymaj". Demony przeszłości będą dręczyły nas na każdym kroku. Tak właśnie było z Sidney, która pragnie być normalna. Próbuje tego dokonać poprzez randkę w ciemno, na którą namawia ją przyjaciółka. Jednakże Sid myli stoliki przez co wdaje się w rozmowę z Peterem. Szybko jednak okazuje się, że była to pomyłka, a prawdziwa randka kończy się katastrofą. Jeszcze tego samego wieczoru Sidney spotyka Petera, a ich spotkanie kończy się u niego w domu.

Następnego dnia Sid idzie na uczelnie, gdzie przy okazji pracuje jako asystentka wykładowcy. Załamuje się od razu gdy dowiaduje się, że prefesor, któremu asystowała i któremu tyle zawdzięcza, nie żyje. Sidney ma zostać oddelegowana do nowego doktora. Smutna, ale i zaciekawiona rusza na wykład i jakie jest jej zdumienie, gdy jej nowym przełożonym okazuje się być Peter. On również jest niemniej zaskoczony. Oboje wiedzą, że nie da się zapomnieć o tym co było, już od pierwszych minut ich spotkania między nimi nie tylko zaiskrzyło, ale pojawiła się mocna nić porozumienia.

"Kiedy Bóg rozdawał szczęście, mnie nic się nie dostało - zamiast tego otrzymałam całą stertę czyjegoś pecha."

"Chcę się zapomnieć... Chcę na chwilę przestać myśleć, chcę żyć własnym życiem i zatracić się w pocałunku."

Słowne przepychanki, droczenie się i przekomarzanie między bohaterami, wprawiały mnie od razu w wesoły nastrój. Natomiast w innych momentach naprawdę dało się poczuć ból Sidney i Petera. Powieść, pomimo tego iż jest krótka, niesie ze sobą ważne przesłanie i ogromną ilość emocji.

"Czasami nie ma odpowiednich słów. Nie ma nic, co można by zrobić, żeby było lepiej."

Po wydarzeniach z pierwszej części Sidney i Peter mają zamiar wyjechać we wspólną podróż do domu Sid, by być przy jej umierającej matce. Peter w między czasie wyjawia kolejną prawdę o sobie, co powoduje rozłam w ich znajomości. Sid czuje się okłamana, zraniona, po prostu czuje się strasznie, przez ukrywane przez niego fakty związane z jego wcześniejszym nazwiskiem. Nie podoba mi się zachowanie Sidney. Zachowuje się dziwnie, nie myśli racjonalnie i pod wpływem impulsu chce całkowicie przekreślić ich znajomość. Sid i Peter mają wzloty i upadki, pomagają sobie przekroczyć granice i lęki, które do tej pory ich blokowały. Nie zaspojleruje jak kończy się druga część, ale pewnie już się domyślacie ;)

Pierwszy jak i drugi tom są całkowicie niewymagającymi książkami, są one również napisane bardzo grzecznie, można powiedzieć, że aż za grzecznie. Muszę przyznać, że bardziej podobał mi się pierwszy tom, gdyż w drugim tomie, miałam wrażenie, że jest zbyt słodko i cukierkowo ;) Mimo wszystko z chęcią przeczytam następny tom :D

Za oba egzemplarze dziękuję Wydawnictwu Editio Red.

"Tajemnica Wyspy Flatey" Victor Arnar Ignólfsson

Hej Wam!!!

"Tajemnica Wyspy Flatey" nie jest typowym kryminałem, jest to bardziej powieść detektywistyczna, w której stopniowo odkrywamy zagadki, zagłębiamy się w historię i poszukujemy sprawcy.

Flatey jest maleńką islandzką wioską w północno-zachodniej części Islandii. Na wyspie mieszka około 60 osób, głównie starszych, ponieważ młodzi opuszczają wyspę w poszukiwaniu pracy. Mimo to, nic nie jest w stanie odebrać uroku tej wyspie. Szum morza, krzyk mew, piękna fauna i flora są jedynymi atrakcjami, którymi może pochwalić się wioska... Gdy pewnego dnia rybacy na jednej z wysepek dokonują przeraźliwego odkrycia. Odnalezienie trupa zaburza jak dotąd spokojne życie mieszkańców. Nic już nie jest takie, jakie było do tej pory.

"Kjartan wyjrzał przez okno i przypomniało mu się przysłowie, że słońce na zewnątrz słabo służy tym, którzy nie mają słońca w duszy."

" - Wydaje mi się, że wieczorem coś się wydarzy - powiedział Grimur (...)

- Dlaczego pan tak sądzi? - zapytał Kjartan.

- Całą drogę od lęgowiska fok płynęły za nami dwa morświny. Moje doświadczenie dowodzi, że jak za rufą płyną wieloryby, coś się wydarzy."

W czytaniu największy kłopot sprawiały mi skomplikowane nazwy wysp oraz imiona i nazwiska bohaterów, zwyczajnie w pewnym momencie zaczęłam je pomijać ;) Mimo wszystko autor zdołał przenieść mnie do małej osady na Flatey. Zatraciłam się w niej, nie mogłam się oprzeć atmosferze panującej w powieści, czułam ją każdym zmysłem. Bardzo spodobało mi się wykorzystanie przez autora średniowiecznych dokumentów, ksiąg oraz osadzenie fabuły wokół wikingów i ich kultury.

"Nie proś o przelotny deszcz, jeśli boisz się zmoczyć stopy."

Mamy szansę przeczytać naprawdę dziwną, mrożącą krew w żyłam, ale jednocześnie magiczną opowieść. Każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Z pewnością polecam ją fanom kryminałów i powieści historycznych, ale również osobą po prostu jej ciekawych ;)

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Editio.

"Powinność czy pasja? Znajdź swoje powołanie i podążaj za nim!" Elle Luna

Witajcie!
Zastanawialiście się może w jakim kierunku zmierza Wasze życie? Czy jesteście szczęśliwi robiąc to, to robicie? Dlaczego wybraliście taką a nie inną drogę? Co wtedy Wami kierowało? Byliście świadomi swoich wyborów? A nawet jeśli czujecie, że nie jest Wam dobrze, to dlaczego wciąż tkwicie w tym co robicie?

Na wiele z tych pytań (takich i podobnych) odpowiedziała Elle Luna w książce "Powinność czy pasja". Jak nigdy nie wspominam o autorach recenzowanych książek, tak tym razem to zrobię. Elle Luna z zawodu jest malarką, projektantką i pisarką. Na co dzień prowadzi firmę tekstylną Bulan Project, wcześniej była projektantką w IDEO. Autorka była także członkiem zespołów odpowiedzialnych za rozwój start - upów, jak Mailbox, Medium oraz Uber. Obecnie mieszka w San Francisco, a "Powinność czy pasja" jest pierwszą jej książką dostępną na polskim rynku.

"Czasem jednak trochę zbyt długo trwamy przy tym, co się 'powinno'. (...)"

Sięgnęłam po tę książkę, ze względu na to by się przekonać jakie one są. Nie miałam do czynienia z podobnymi książkami i muszę przyznać, że raczej nie będę sięgać po nie za często. Oczywiście, to nie jest tak, że książka jest zła, po prostu nie jest to książka dla mnie. Nie odnalazłam się w niej.

To nie jest książka dla każdego. Nie znajdziemy w niej wciągającej fabuły czy znakomitych bohaterów... Jeśli natomiast czujecie, że coś jest nie tak, że coś musicie zrobić, sięgnijcie po nią.
Jeśli znajdujecie się na rozdrożu zawodowym lub po prostu szukacie nowych rozwiązań, to ta książka jest dla Was.

Dziś było krótko, ale wydaje mi się wystarczająco, nie jestem za dobra w pisaniu o poradnikach, bo każdy inaczej może je rozumieć itd...



Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwo Sensus.